حکمت هفتم / در باب اقسام توبه / محراب قلی پور

«هو»

 

فی الواقع دیدم

که مردمان از گناه خود توبه کنند

و عارفان از عبادت خود

 

الا عاشقان

که آن ها از خویش توبه کنند

 

چرا که وجود عاشق در نزد معشوق

گناهی باشد نابخشودنی.

 

محراب قلی پور / حکمت هفتم

ذی الحجه1445

 

حکمت ششم / در باب غفلت از خود / محراب قلی پور

«هو»

 

در شگفتم از این مردم

که به دور سنگی می گردند

 

ولی به دور وجود خود نمی گردند

که در وجودشان

گوهرهای نایابی ست از آن سخت غافلند.

 

هزاران افسوس

که چه ارزان خود را به دنیا فروختند.

 

و این تجارت را چیزی جز خسران در پی نیست.

 

محراب قلی پور / حکمت ششم

ذی الحجه1445

 

 

حکمت پنجم / در باب حضرت علی (ع) / محراب قلی پور

«هو»

 

گفت علی (ع)  را وصف کن

 

گفتم خدا را با زبان وصف نتوان کرد

سایه ی خدا نیز در توصیف نگنجد

 

چشم دل بگشا تا ببینی مدبر عالم علی ست

و خدا عاشق اوست.

 

محراب قلی پور / حکمت پنجم

غدیر 1445

 

حکمت چهارم / در باب عشق مجازی / محراب قلی پور

«هو»

 

آدمی را دو معشوق باید

تا معشوق اول ، پلی باشد  به سوی

معشوق حقیقی.

 

محراب قلی پور / حکمت چهارم

ذی الحجه 1445

 

غزل برای علی در وصف حضرت علی / محراب قلی پور

«هو»

 

جمله عالم شود فدای علی

جسم آدم ز خاک پای علی

 

روی منبر خدا تجلی کرد

می رسد هر زمان صدای علی

 

شاه شاهان و یا که سلطانی

امپراطور شد گدای علی

 

روز محشر ز تخت سلطنتش

جمله محشر شود سرای علی

 

عار از ذکر یا علی گیرد

غایت سیر حق ، لقای علی

 

می خورد نان جو ز درویشی

بیش نَبوَد از آن غذای علی

 

مرده ای را تو ذکر مولا کن

زنده خواهد شد از هوای علی

 

جان ناقابلی فقط دارم

جان ناقابلم برای علی

 

در هوای سحر به نخلستان

عشق می ریزد از عبای علی

 

من به چشمش که سخت بیمارم

آن دو چشم خدا نمای علی

 

از نگاهش شراب می ریزد

اینچنین است کیمیای علی

 

این علی کاین چنین شکر ریز است

پس چه باشد به حق ، خدای علی

 

محراب قلی پور