به نام خدا
بغض من ، دلبرانه زینت داد
شعر غمگین زنگ انشا را
با تنفر لگد زد و انداخت
در درون زباله دنیا را
من که دنیا و آخرت را هم
پای چشمان او فدا کردم
دامن پاک او که رو می کرد
دست آلوده ی زلیخا را
یار زیبای من ، دو چشمانش
کهکشانی درون خود دارد
ماه و خورشید من ، ز پشت نقاب
میزند طعنه روی زیبا را
از سفیدی برف و باران که
روی سقف دلم فرود آمد
رفتنت خوبِ خوب معنی کرد
مرد تنها و سوز سرما را
کاش در آن شبی که می رفتی
از دو چشمت دو بوسه میچیدم
کاش امشب ، ز درد می مردم
تا نبینم غروب فردا را
نهال من
ترنج فصل بهار من
من بهترین تاجر جهانم
تا زمانی که ، ناز تو را می خرم...
دل نوشته ها / محراب قلی پور
امشب را به خواب من بیا
من بعد از تو
تنها در خواب زندگی می کنم...
دلنوشته ی شبانه / محراب قلی پور
اگر کسی را دیدی که با خودش حرف می زند
گمان مبر که دیوانه است
بدان که تنهاست...
دل نوشته / محراب قلی پور
اینجا کسی شبیه تو نیست.
تو که هستی که وقتی نامت را می برم
ابر ها اینگونه بی قرار می شوند؟
ماه بهانه ات را می گیرد
و مدت هاست که دیگر در شهر ما
خورشید طلوع نمی کند.
دلنوشته ها / محراب قلی پور
حالا که زمستان آمده
خوشحالم
دیگر می توانم اشک هایم را زیر باران پنهان کنم
تو کدام ابری
که اینچنین بر من می باری؟
و من کدام کویرم که فقط از تو سر سبزم؟
دلنوشته ها / محراب قلی پور
