هو
بسم الله الرحمن الرحیم
حضرت استاد حسن زاده آملی (روحی فداه) در جلسات خود می فرمودند : « چه بسا عزیزانی به بنده فرمودند که ذکری به ما بدهید. بنده عرض کردم : مگر خود قرآن ذکر نیست؟ »
چنین می گوید فقیر الی الله ، محراب قلی پور که این حقیر ، از حضرت استاد ، هیچ دستوری را به اندازه ی تلاوت قرآن که استاد روی آن تاکید داشته باشند نشنیدم. ایشان دستورات عام و خاص به شاگردان خود و حتی عموم مردم می دادند لکن یکی از مهم ترین و پر تکرار ترین دستور مولانا حسن زاده آملی(ره) ، قرائت همه روزه ی کلام الله مجید بود به طوری که ایشان می فرمودند : « قرآن باید تقویم روزانه ی ما باشد. » یعنی از روی جزئی که مشغول قرائت آن هستیم ، بفهمیم که امروز چندم ماه است.
از یکی شاگردان بزرگ حضرت استاد ، یعنی حضرت آیت الله عباسی خراسانی (حفظه الله ) مطلبی شنیدم که بسیار برایم جالب توجه بود. ایشان به نقل از استاد می فرمودند که وقتی قرآن را ختم کردید و به پایان رساندید ، همان لحظه مجددا به اول قرآن بازگردید و از سوره ی فاتحه شروع کنید تا هر جایی که شد و سپس علامت بگذارید که من تا اینجا خواندم.
سبحان الله از این دستور الهی و عرشی.
یعنی هیچگاه نباید قرائت قرآن متوقف شود. این حقیر در یکی از مطالبی که در دست تالیف دارم که از القائات صبوحی بوده چنین آورده ام که نماز ، عبادت کامل است و سایر عبادات شئنی از شئون نماز هستند و همینطور قرآن ذکر کامل و جامع است و سایر اذکار ، شئنی از شئون قرآن کریم هستند.
بدان که هیچ ذکری نیست مگر ریشه در قرآن دارد و هیچ دستورالعملی نیست مگر اینکه اهل الله از قرآن هدیه گرفته اند.
متاسفانه این روزها ، مشتاقان عرفان و سلوک الی الله فقط به دنبال اذکاری خاص با اعدادی مشخص از پیری هستند در صورتی که سالک هر چه بخواهد ، در قرآن است ولا غیر.
حضرت استاد حسن زاده آملی(ره) در یکی از نامه هایی که در کتاب نامه ها برنامه ها آورده بودند چنین فرمودند که : « دستورالعمل انسان ، فقط و فقط قرآن کریم است و سنت رسول خدا و آل او (ع) و جز آن هوی و هوس است. »
باشد که ما نیز به جای پیروی از مشایخ دروغین عرفان ، پای سفره ی قرآن و اهل بیت(ع) و شاگردان حقیقی مکتب عصمت و طهارت بنشینیم.
والسلام
محراب قلی پور / صفرالمظفر1447
